Изреалските универзитетски професори по лингвистика Паул Векслер и Јулија Хорват го негират хиндуистичкото потекло на Ромите

Ромските зборови и граматиката се изведени од еден или друг индиски јазик “, но прецизен наводен индоевропски или индиски останува неопределено. Индиската лексика и граматика – крајниот доказ се потпира на јазични докази но таа е потврдена со нелингвистички податоци.

Постоењето на индиски компоненти тешко докажува дека јазикот

или фонологија е хиндуистичка. Било кој јазик или фолклор (или нивни елементи) може да се стекне во кое било време или место, директно или преку говорен или неискажан посредник. Оттука, јас сум сомнителен во врска со тврдењата што ги прават ромските истражувачи за ромската миграциска историја и етничкото потекло засновано на јазични докази. Евреите ги рефлексираа нивните не-еврејски јазици на не- зборувањето на старо хебрејски до крајот на 19 век делумно, а, кон крајот на крајот 19 век, целосно .., На пример, Галтиер го дефинираше сирискиот кој потекнува од пара-Ромскиот (познат како Хелеби, по градот Халаб, Сирија) како „Романи“, иако се има признато дека ја изгубиле својата граматика .Обидите да се реконструира потеклото на Ромите и навиките на миграција на основата на лексичките предмети се осудени на неуспех.

Јулија Хорват професор во оделот за лингвистика

при Универзитетот во Тел Авив Израел

Преовладувачкиот поглед кај лингвистите и историчарите е дека ромскиот јазик

е од индоевропски индиски фонд и дека најголемиот дел од нивниот јазик потекнува од Индија, односно од античките Хиндуси кои потоа мигрирале во Западна Азија и Европа пред иљада години.

Уште не е јасно дали ромскиот народ биле свесни за своето хиндиско потекло кога за првпат оствариле контакт со Европејците.

Не е јасно дали Ромите биле свесни за нивното хиндуистичко потекло

Угледниот професор Хенкок верува дека Ромите знаеле за своето хиндиско потекло, иако тие претпочитувале да циркулират помеѓу поимот на христијанско египетско потекло ((ова е основата на не-мајчин етноними како Англиски Џипси и Бугарски Ѓуптин.

Според овие двајца професори Европската научна литература од крајорт на 18 век “Современи Роми“ во голема мера се неуки за било какво хиндиско потекло на Ромите ( Мекдауел 1970:18 Британски Ром).

Многу ромски лингвисти и политички активисти меѓу кои и некои индиски

интелектуалци култивираат индиска врска како средство за постигнување внатрешна

солидарност меѓу хетерогените ромски групи – и покрај фактот дека

честопати негираат какви било заеднички врски со јазик, култура или наследство.

Поддршката за хипотезата за индиско потекло доаѓа исклучиво од јазични

докази бидејќи ромскиот фолклор и обичаи не откриваат било каква сродна врска со хиндускиот.

Подршкат за индиската врска со Ромите:

– Волф 1960 г.

-Кочановски, 1965- 1968 г.

– Хабшмановиќ 1972 г.

– Риши 1974- 1976, 1981 г.

-Jоши 1976 г.

-Балгир 1986г.

– Литл 1986 година и

– Ханкок 1995 г. (бил повнимателен во врска со ова тврдење во 1988 година).

Овие неколку автори предложија измени во таканаречените “странски“ моноазиски вокабулари во современиот ромски јазик со современи хиндуистички зборови со нови граматики кои не коренспондират со јазикот на останатите ромски заедници кои ќивеат во разчилни земји.

Нивните следбеници : Марсеј Куртијаде напишал речник на романско-бугарска азбука за училишните деца објавени неодамна во Пловдив во кое содржи хиндиска азбука (иако неидентично) , како и мапа која ги покажува наводните миграции на Ромите од Индија во Европа

Ова го темели и ромскиот професорот Христо Ќуџуков.

Интересно е што сите индиски врски беа исфрлени од ревидираната

издание на познати научници лингвисти од Индија ов 1995 година

Центритарни и сродни ромски групи често не знаат едни за други или

одбиваат да се дружат едни со други, посебно оние кои себеси се преставуват како не-Роми.

Јазикот не мора да биде индикатор на потеклото на еден народ.

Треба да се соберат информации за потеклото на Ромите преку нивните обичаи и традиции.

На пример Ерменските Роми кон крајот на 19 век верувале на своето иранско потекло, некои веруват дека се Египќани и.т.н.

Најголемата заслуга на на поделбата на овој народ околу прашањето на потеклото е занемерувањето околу важноста на систематско собирање на ромските традиции и нивното потекло.

Ова придонесе на недостаток на солидарност меѓу историските теории на различните ромски групи, различни датуми на иселувањето од раззлични територии на миграции,

различни професии и социјален статус,различни јазични и културни обрасци

како што се асимилација на разни не-ромски јазици, различни акти на конверзија во

историска религија, различно етничко и јазично потекло.

Можеби се овие причините кои и после два века насочени кон ромски студии сè уште нема договор за соодветна класификација на сите групи.

Паул Векслер колунмнист и 

професор по лингвистикаи стари јазици

при Универзитетот во Тел Авив Израел и Алабама САД

Ромските зборови и граматиката се изведени од една или друг индиски јазик “, но прецизен наводен индоевропски или индиски останува неопределено.

Покрај воспоставувањето на индиското потекло од лингвистичка основа, Хубшмановиќ постулира индиска врска со барање корелации меѓу современите Ромски социјални појави и индиска социјална структура .

Претпоставува дека спорадичната побарувачка за одредена социо-економска улога ги направила предците на Ромите во номадски занаетчии и дека ја изгубиле социо-еко-

номската улога која ги натера на глад и на крајот тие ја напуштаат Индија.

Имињата на Синти и Мануш првично биле имиња на касти. Постојат бројни теории за причината на емиграциите на Ромите од Индија меѓу која е и муслиманската инвазија во 9 век .

Другата теорија е дека ова група биле платеници кои биле влпеткани во сукцесија на Блискиот исток и имале конфронтации со исламските освојувачи на Иран во XII век

Ваквите теории можат да го објаснат изненадувачкиот редок арапски јазик,

компонента која е има дел во ромскиот јазик.

Една од следниве теории е дека Ромите се по потекло од Иран , кои го напуштиле Иран поради големат суша која ја зафати иранската територија, а додека други посочуват дека селските упади во Ерменија ги натерале Ромите на миграција.

Не треба да претпоставуваме дека предците на Ромите биле историски секогаш

номадски во Индија, или дека номадските европски и азиски Роми секогаш биле номадски во нивните сегашни места на живеење.

Марушиакова и Попов забележуваат дека многумина првично седечки Роми во

Османлиската Империја последователно развила полумадијален животен стил (1995: 4-5, 22).

Бартош правилно забележува дека Ромите имат неколку индиски зборови кои одразуваат седентарен начин на живот, на пр. Кхер “куќа”, гав село “, но нема индиски збор за” шатор, коњ “, итн.

Примерите на Бартош би можеле да бидат дека кер, гав, итн, можеби имаат поблиски значења како дружење со номадизмот. Самите Роми можеби ја искористија приказната за странско потекло, бидејќи им овозможи да се претстават како егзотично богатство ,како продавачи, а со тоа се стекнуваат со слобода на движење како верници и покајници.

Индиската лексика и граматика – крајниот доказ се потпира на јазични докази

но таа е потврдена со нелингвистички податоци.

Постоењето на индиски компоненти тешко докажува дека јазикот

или фонологија е хиндуистичка. Ако го применивме овој симпластички пристап кон Англиски, најверојатно фонетиката ке ја претвориме во постојано периферна

популација од француско потекло.

Било кој јазик или фолклор (или нивни елементи) може да се стекне во кое било време или место, директно или преку говорен или неискажан посредник. Оттука, јас сум сомнителен во врска со тврдењата што ги прават ромските истражувачи за ромската миграциска историја и етничкото потекло засновано на јазични докази.

За Ромите се тврди дека потекнуват од Индија (можеби мултиетничка) социјална или професионална група, која подоцна се формира во унифицирана етничка група распрскана низ цела Европа и Азија.

Ова првично Индиско население население во одреден момент во времето за време на западната миграција надвор од Индија успеа да ги зачува своите оригинални поврзани јазични сорти што ги зборуваат Роми и не-Роми кои се уникатни само за Ромите

Поголем број на овие ромски истражувачи предложија во раниот дел од овој центар за да се граматираат граматиките на неколку ромски дијалекти од котри- теоријални и непосредни не-ромски јазици , но никој не презентираше детали, се преставуваше модел на релексија или верување дека овој опис се применува на сите ромски дијалекти.

Бидејќи Индиската и другите азиски компоненти барем се претпоставувало дека се во голема мерка рекалибрирани на супстраталните норми, Хипотеза за рефлексија во генезата на Ромите изгледа особено убедливо.

Теоријата дека Ромите се со античко хиндуистички потекло продолжува и денес и покрај малите индиски граматички и лексички компоненти.

Овие истражувачи кои пишуват ромски граматики се од различни ромски дијалекти и пишуват на ромски дијалект на који тие се сродни, употребувајки индиски и не идиски зборови иако би можеле да бидат од индиски и не- Индиското потекло – и со етничката мешавина, која варира многу од место на нивното живеењем но носат исто име РОМ -РОМИ.

Неодамна, голем број ромски научници зборуваа за рефлексија во создавање на т.н пара-ромски говорни форми, со кои тие ги означуват не- Ромските јазици стекнати од Ромите кои ги поседуваа со многу намалена Ромска лексика, наводно, задржана откако Ромите или нивните предци целосно се префрлија од ромски на не-ромски јазик (на пр. англиски, шпански…)

Оттука, сугестија за релексификација не е ново за ромските студии. Она што го предлагат двајцата професори лингвисти за прв пат таа рефлексија може да биде клучот за генезата на не-пара-ромските дијалектите кои се добро познати како „конзервативни ромски“

Тие велат дека ромските дијалекти, би требало да го имат предвид на лекција на Евреите од дијаспората, кои, спротивно на стандардниот поглед,

се покажа дека најверојатно е федерација на не-центриориенти народи пред се од

не-еврејско потекло кои се венчале со мал палестински еврејски етнички род

од населението во Азија, Европа и Африка во најголем дел во текот на првиот мили-

лениум АД, и на крајот се поврзаа едни со други и со Библијата, талмудскиот јудаизам и традицијата на хебрејски јазик.

Евреите ги рефлексираа нивните не-еврејски јазици на не- зборувањето на старо хебрејски до крајот на 19 век делумно, а, кон крајот на крајот

19 век, целосно .

Честата примена на етикетата „Ромски“ говорни форми , исклучиво врз основа на индиска лексика, во втората има значително попречување на проучувањето на ромската генеза.

На пример, Галтиер го дефинираше сирискиот кој потекнува од пара-Ромскиот (познат како Хелеби, по градот Халаб, Сирија) како „Романи“, иако се има признато дека ја изгубиле својата граматика .

Обидите да се реконструира потеклото на Ромите и навиките на миграција на

основата на лексичките предмети се осудени на неуспех.

Овие етимолошки звучни преписки ги поврзуват изворот и целта преку најкраткиот фонетски пат со кј се очекува двојазични контакти со даденета состојба и според етимолошки прикажаниот звук.

(Извадоци од книгата “Релексификација на креолски и некреолски јазици, со посебно внимание на хаитски креолски, модерен хебрејски, ромски и романски јазик“ на Паул Векслер и Јулија Хорват двајца професори по лингвистика на Универзитетот во Тел Авив)

Линк од интернет книгата

https://www.jstor.org/stable/30028575?seq=1